Ferocious logo

Er zijn meerdere malen geweest waar ik heb gedacht om een strip te maken met spoken in de hoofdrol. Het laatste strip idee ging over vriendschap, verraad en vergeving, maar het was niet het juiste moment om een strip te maken. Het is pas in deze momenten van reflectie dat ik besef dat het ongebruikte verhaal veel invloed heeft gehad op De Spoekies. Wat is een Spoekie? Wie zijn De Spoekies is de betere vraag.

In de tekenfilmserie Top Cat is er een lid van de social club genaamd Spook. In de Nederlandse nasynchronisaties werd hij soms Spoekie genoemd. Dus ik kon gaan voor een titel als de Spook Club, de Spookjes, maar De Spoekies is persoonlijker, want Top Cat is nog steeds mijn favoriete tekenfilmserie.

En zo komen we bij de cast (foto 2). Gato is ook een eerbetoon. Een eerbetoon aan personages die zich verstaanbaar kunnen maken op hun eigen manier. Denk aan Toeter van de Snorkels en Pikachu.

Als je de stem van Kokkie inbeeld met een Italiaans accent is het dan duidelijk welk personage de inspiratie was? Deze poppenserie zat niet vol spoken, maar beren!

Pinky vindt haar oorsprong in Wiske. De koppigheid, de zorgzame kant, maar met name de wijsheid. Ze zegt wat ze denkt.

Welke groep heeft geen lijm die de boel bij elkaar houdt? Misschien had Bloe Glue moeten heten. Hoewel ik veel voorbeelden van andere leiders kan noemen in strips en tekenfilms was daar geen directe inspiratie voor Bloe. Bloe was nodig om het verhaal vooruit te duwen.

Een van de eerste strips die ik bewust las (naar de plaatjes keek) was Pol bouwt een schip. En wat opvalt in deze strip is de presentatie van de dialogen. De dialogen staan onderaan de panels met de hoofden van de personages zodat je kan zien wie spreekt. Ik heb altijd een strip willen maken waarbij de dialogen zo worden gepresenteerd en dit was een strip waarbij het past. Terwijl ik daarmee bezig was kwam het idee in mij op om symbolen te gebruiken in plaats van hoofden. Want hoeveel mensen zijn nu niet gewend om berichten te schrijven met emojis? Leuk om de reacties te zien en horen die ik er tot nu toe op gehad (foto 3).

Ik was al aan het thumbnailen en schrijven in mijn hoofd, maar in ongeveer vier uur is alles op papier gezet (foto 4). Nauwelijks afgeweken van wat ik van plan was. Het einde is wel beter uitgewerkt. Het heeft nu een somber moment en een betere uitbeelding van hoe De Spoekies met elkaar omgaan na dat moment. De omgang met elkaar is ook beter uitgewerkt in andere scenes. Het zijn kleine gebaren en gezichtsuidrukkingen. In de thumbnails ging ik vooral voor de lach, maar gaande weg zag ik dat er ook momenten van genegenheider in horen. Dit is immers een verhaal over vriendschap.

Ik dacht eraan om De Spoekies vrijwel dezelfde uiterlijk te geven en alleen de kleuren en bepaalde accessoires zouden dan het verschil maken. Toch besloten om elk hun eigen lichaamsbouw te geven. Terwijl ik daar mee bezig was, moest ik denken aan een video van Genny Taratakovsky. Hij beschreef hoe de visuele ontwikkeling van Dexter en Dee Dee organisch verliep. Hoe vaker ze werden getekend, hoe meer ze het uiterlijk kregen dat bij hen past. Ik merkte dat ook bij het bedenken van deze personages (foto 5). Eerlijk gezegd was het nog in ontwikkeling, maar op een gegeven moment heb je een deadline. En binnen een strip of animatie film wil je natuurlijk wel dat de personages een constant uiterlijk hebben.

Komt ook nog bij dat tegen de tijd dat een verhaal is afgerond ik het begin vaak opnieuw wil tekenen. Ik heb dat bij dit verhaal anders gedaan. Elke uiterlijke wijziging heb ik gelijk doorgevoerd in de voorgaande panels. Het hek van het huis was bijvoorbeeld een andere kleur, maar deze werkte niet als ik De Spoekies ervoor plaatste. Wijzigen dus en gelijk doorvoeren in alles wat ik daar voor had getekend. Het resultaat is dat ik dit keer niet de wens had omopnieuw te tekenen, ik was blij dat het was afgerond.

Met het idee om De Spoekies exact dezelfde uiterlijk te geven vond ik wel de inspiratie om een eerbetoon aan Escher toe te voegen (foto 6). En deze kon ik ook weer hergebruiken voor de pagina nummering. Eigenlijk ook weer een verwijzing naar Pol, waar de hoofden van de sprekende personages in zwart wit onderaan de panels zijn geplaatst.

Het heeft ongeveer twee maanden geduurd om het boekje te maken. Misschien meer of minder. Reken je de tijd mee wanneer je er mee bezig bent in je hoofd? Of tellen alleen de minuten wanneer je er echt voor gaat zitten? Het een vraag die vaak gesteld wordt, dus bij deze.

Ook belangrijk om te vermelden is dat de comic gerealiseerd is met Affinity software. De art is getekend in Designer en het boekje is samengesteld met Publisher.

In dit boekje ook weer ruimte gereserveerd voor de tekening op aanvraag (foto's 7-10). Afgekeken van Tamara Havik. Wel 20 tekeningen van te voren gemaakt, want tekenen op een markt en beurs komt niet altijd goed uit. En tekeningen komen ook beter tot hun recht als je de tijd neemt die ze nodig hebben.

De eerste tekening is wel op maat gemaakt, want Manel heeft een exemplaar gekocht voordat ik ze op een markt of beurs kon tonen. Dit project had dus een pre-order, jawel! Toen ik me realiseerde dat nummer 1 een eenhoorn was kwam het gekke idee in mijn hoofd om elke tekening gerelateerd te maken aan het getal. Dus tekening twee werd Tea 4 two, nummer vier heeft klavertjes, etc. Niet altijd een makkelijke opgave, maar elke tekening heeft nu wel een eigen verhaal. En per verkoop zal ik een Instagram/Facebook post maken om die verhalen te vertellen. Ja, ik loop achter, maar het leek me beter om eerst het boek zelf te presenteren.

De comic samenwerkingen zijn leuk en hebben mooie verhalen gebracht, maar ergens versterken ze ook het gevoel om strips te maken die helemaal van mij zijn. Eigenlijk is het niet helemaal correct, want alle invloeden en ervaringen komen samen in wat hopelijk ook een leuk verhaal is voor anderen. Dank aan iedereen die De Spoekies al een kans hebben gegeven.