Het heeft even geduurd voordat deze af was, maar ik ben blij dat ik deze nu kan presenteren. Een poster voor de gedragsregels van de Da Costa School in Rotterdam. Sinds september van dit jaar heeft elke klas deze poster op het schoolbord. Ik heb de opdracht gekregen via mijn moeder die daar werkt als school assistant.
Naast de Instagram plaatjes is er ook een video op YouTube. In de video is te zien dat er twee schets versies zijn voor elke plaatje. De eerste schetsen waren erg grof. Ze waren meer een geheugensteun voor de ideeën die ik had voor elke regel. De tweede schetsen zijn dichterbij de uiteindelijke tekeningen. In de tweede schetsen kun je ook geometrische vormen zien in de achtergrond, zoals cirkels, vierkanten en driehoeken. Het leek me een leuke toevoeging, aangezien dit een poster is voor een basisschool. Maar de vormen leden af van de tekst en sommige vormen trokken meer de aandacht dan anderen. De tekst was het belangrijkst, dus ik hield het bij blauwe vierkanten voor alle regels met een prominente plek voor elke regel.
Ik gaf mezelf wat extra vereisten. De opdrachtgever was waarschijnlijk al tevreden wanneer elke regel twee personages had die interactie hadden, maar drie leek me beter. Voor mijn gevoel toon je dan meer dat de regels geen afspraken zijn tussen twee personen, maar gelden voor een grotere groep. Wie goed kijkt naar de video zal ook kleine letters zien bij elk personage in de schetsen. Ik heb geprobeerd om een diverse mogelijke groep uit te beelden en dat was mijn manier om dat bij te houden.
Iedereen is welkom & mag meedoen.
Eén van de wijzigingen die ik moest maken was de volgorde van de regels. Deze moest linksboven geplaatst worden. Als we rekening houden met leesrichting, is het logisch om te starten met een regel die gaat over welkom zijn. Het was mogelijk geweest om hier een bepaald merk van plastic bouwsteentjes af te beelden, maar het leek me veiliger om aan te nemen dat meer schoolen houten blokken zullen hebben. De torens in de schetsen leken also ze makkelijk konden omvallen. Ze zagen er ook al af uit, ik geef de voorkeur aan de toren in het uiteindelijke plaatje, deze is bijna af.
We houden ons aan de afspraken.
Er is een bal aanwezig, want je kunt allerlei regels en afspraken maken wanneer je er gebruik van maakt in een spel. Maar zelfs als de bal ontbrak, denk ik dat de scene past bij de regel.
We gaan vreedzaam met elkaar om.
De oorspronkelijke regel legde de nadruk op praten. De regel is versimpeld, maar is ruimer toepasbaar. Vrienden of in ieder geval klasgenoten die vrolijk rondhuppelen. Geen twijfel dat er een strip of tekenfilm invloed in mijn hoofd kwam. Ik weet dat ik er op moet passen dat ik niet al mijn personages teken met gesloten ogen, vandaar dat de personage in het midden open ogen heeft in de uiteindelijke versie. Ergens tussen de eerste en tweede schets realiseerde ik me dat ik los kon gaan met het haar van de rechter personage.
We helpen elkaar (We help each other).
Volgens mij zag ik een voorbeeld voor deze regel waar het ging om een ongeluk, dus ik dacht aan een vrolijkere situatie waar hulp nodig is. Het is onwaarschijnlijk dat iemand tussen twee ladders gaat zitten om ballonen te maken, maar het voelde ongebalanceerd in de schetsen.
We hebben respect voor elkaar & de omgeving.
Deze regel was eenvoudiger in het begin: We zijn aardig. Ik denk dat de laatste regel beter klinkt, alleen maar omdat het nu niet alleen maar goed om mensen. In die zin is het grappig dat ik de personages links al een bloem en watergieter had gegeven voordat de tekst was gewijzigd. Met de toevoeging van de omgeveing was het logisch om de step te vervangen met een schop. Toen ik opgroeide hadden we schooltuin. We ginge naar een stuk grond en elk van ons had een klein gedeelte waar we groenten en bloemen lieten groeien', where we would walk to a patch of land and we all had a small piece of land to grow vegetables and flowers. So I made this a refelection of time. Een vriend gaf me de mogelijkheid om dat plezier weer opnieuw te beleven op een kleinere schaal.
We zijn open & eerlijk.
Eerst was het alleen eerlijk. Ik weet het niet, het klinkt beter? Ik weet niet hoe er naar koekjes gekeken wordt op school, maar deze personages zijn so wie so buiten. Ik dacht eerst aan knikkers, maar dat zijn meer dingen die je wint in plaats van verdeeld. Hetzelfde geldt voor bepaalde kaarten en stickers die vooral geruild worden. Ik denk dat deze meeste mensen zich kunnen vinden in de combinatie van koekjes en een eerlijke verdeling.
Uiteindelijk heeft het project een paar maanden geduurd, hoewel ik snel klaar was, duurde het een poos voordat ik feedback kreeg. Ik wist dat het hectisch op de school was, dus geduld was geen probleem. Het was ook grappig om eindelijk de opdrachtgevers in persoon te zien en dan te horen dat er nog een vertraging zou zijn. De school kreeg een nieuw logo. Dus het was beter om daarop te wachten en het daarna te vervangen in de poster. Dit leidde ook tot nog een andere wijziging. De titel was blauw omdat het goed paste bij het oude logo.Maar het nieuwe logo had paarse letters, dus het leek me dat de poster er beter uit zou zien met een paarse titel. De opdrachtgever was het daar mee eens. Het was een leuk project om aan te werken en ik ben trots op het eindresultaat.
Bij deze achtergrond informatie over het maken van mijn inzending voor de Grote Striptekenwedstrijd van het Kamper Stripspektakel 2022. Het thema was “Denk niet in beperkingen, maar in mogelijkheden!“. Ik moest al snel denken aan een filmpje van Robin Williams en Elmo. Met behulp van een stok laat meneer Williams zien hoeveel er mogelijk is als je maar je fantasie gebruikt.
Dat werd het startpunt. Ik had de oplossing van het verhaal, maar er was geen probleem. Het probleem vond ik in de oplossing. Fantasie kan iets moois zijn, maar het heeft ook een duistere kant. Je kan ook de meest vreselijke dingen zien in allealledaagse voorwerpen. Dus minstens één van de personages moest een angst hebben die zo groot is dat het een beperking op de vaardigheden werd.
Aangezien ik twee kinderen in gedachten had moesten hun ouders uit de buurt zijn. Anders konden deze ingrijpen en zouden de kinderen niet zelfstandig het probleem kunnen oplossen. Thuis had gekund, maar dan Home Alone (haha!). Nee, buiten was beter. Ik teken graag omgevingen met bomen en struiken. En het was ook een plek die zowel mooi als eng kan zijn. In de open lucht is alles prachtig, maar dan heb je ook de donkere plekken, waar een plotseling geluid je ineens op scherp kan zetten.
Een broer en zus hadden al een hoofdrol in mijn laatste verhaal. Dus ik zat te denken aan varianten op die combinatie, maar toen ik een idee had van hoe ze er uit moesten zien was het snel besloten. Normaal gesproken heb ik een aantal namen in gedachten, maar dit keer was mijn hoofd leeg tot heel laat in het proces. I vroeg zelfs een vriendin om suggesties, maar ik kreeg een ingeving voordat ze antwoord kon geven. Ik was bekend met de naam 'Reilly', dus ik zocht naar de betekenis om zo te bepalen of het de naam van de broer of de naam van de zus zou worden. Reilly betekent moedig, dapper. Dat pastte bij allebei. Uiteindelijk leek de naam me het meest geschikt voor de jongen. Als was hij niet moedig aan het begin, maar hij zou het zeker zijn aan het einde van het verhaal. Voor het meisje dacht ik eerst aan namen die mentor, leraar of vergelijkbare termen betekenden. Maar niets leek bij haar te passen. Aangezien de zus een creatieve denker is wou ik een naam die synoniem zou zijn met een vrije stijl. Jazz kwam in mijn gedachten en besloot te blijven. Mam and pap zouden mam en pap genoemd worden, dus dat leek me goed zo. Het werkte zeker in die klassiek tekenfilms zoals Dexter's Laboratory en Cow & Chicken.
Terugkijkend zie ik heb een dag tussen het bekend maken aan een vriendin dat ik mee zou doen en de genoteerde datum van mijn thumbnails. Indrukwekkend, niet? Ja, dat klopte niet voor mijn gevoel. Ik geef mezelf drie tot zes dagen met het schrijven van het verhaal in mijn hoofd voordat ik de thumbnails op papier heb gezet. Ik adviseer om referentie modelen te maken van je personages. Ook voor een eenmalig verhaal. Die van mij zijn erg grof en niet definitief. Maar ze hebben wel geholpen..
De titel is geïnspireerd door 'It's a Kind of Magic' door Queen. Het was verleidelijk om de naam van het lied te gebruiken toen ik de strip vertaalde van Nederlands naar Engels, maar het was niet de correcte vertaling.
Eerste pagina
In eerste instantie wilde ik gaan voor de verasssing op de volgend pagina bij het omslaan formule. Dat is waarom de stokken eerst in haar handen had op de laaste panel in de thumbnails. Dit zou niet werken. De onthulling dat Reilly bang was, had een iets trager tempo nodig. Drie panels was langzaam genoeg en nu eindigen we de pagina met de onthulling van het probleem voordat de lezer moet omslaan. Veel beter.
Panel 1
Ik had de poses hier al een tijd in mijn hoofd, dat is geen overbodige luxe als er nog heel wat panels getekend moeten worden. Qua kleur wild ik de drie primaire kleuren gebruiken. Ik wist dat groen zou gaan overheersen op de pagina's. Dus de primaire kleuren zouden objecten uitlichten. Uiteindelijk werd het rood voor Jazz en blauw voor Reilly. Ik heb overwogen om het om te gooien, maar aangezien Reilly zich al wat 'blue' voelde, paste het goed. De bus was eerst geel, maar ik besefte dat een lichte kleur wilde om de magie uit te beelden en wit zou niet werken, want ik wilde verschillende tinten van de magische kleur gebruiken. Had ik wit gekozen, dan zat ik vast aan grijs tinten en grijs leek me niet de juiste kleur voor licht. Geel werd de magische kleur en de bus werd groen en werd zo onderdeel van de achtergrond. Niet verkeerd, want het doel van de bus was om te laten zien hoe de kinderen het bos hadden bereikt en het is een bonus voor de lezers die graag blijven hangen bij een panel. Verschillende tinten groen en bruin zijn gebruikt om het gevoel van diepte te geven. Kijk hoe we gaan we van licht (voorgrond) naar donker (achtergrond) terwijl het logischer zou zijn om het omgekeerde te doen. Aangezien we gaan wan een open plek naar dieper in het bos. Maar dit zet een spotlight op de hoofdrolspelers.
Panels 2 en 3
Ik denk de pose van Reilly's ongemak op een subtiele manier toont. En dat zo is het een mooi contrast met zijn meer overdreven expressie op de volgende panel. Het tonen van Reilly's angsten met afbeeldingen kwam niet van een specifiek voorbeeld, het is een methode die ik heel vaak toegepast heb gezien. De afgebeelde angsten wilde ik graag terug zien in het verhaal, dus een heks die in de planning was heb ik laten vallen. De maan geeft aan dat monsters alleen te voorschijn komen in het donker. Ik wou geen zwart gebruiken voor de achtergrond van panel 3, want dat is de standaard keuze en ik dacht dat ik ook een gevoel van onheil kon bereiken met een andere donkere kleur.
Tweede pagina
Hier moest het tempo omlaag. Panel 4 zou Jazz in gedachten tonen, maar voordat ik begon te tekenen bedacht ik dat het beter was om haar in interactie te tonen met haar broertje en de poses moesten iets over hun relatie vertellen. Zij is zijn gids in de grote mensen wereld. Panel 5 was gereserveerd voor een wachtende Reilly, dit leek me duidelijk genoeg afgebeeld, dus was een uitlegende tekst niet nodig. In panel 6 stond Jazz dichter bij Reilly, maar ik bedacht dat het logischer zou zijn als hij haar al iets in de verte ziet aankomen en zo zijn twijfel kon uiten over de oplossing die Jazz kwam brengen. En zo komen we uit bij Jazz in panel 7 die de echte oplossing aankondigt.
Derde pagina
De ware onthulling va de oplossing: verbeelding! In panel 8 wilde ik wel zwart in achtergrond, want zo werd het magische geel nog feller. Natuurlijk zijn He-Man en She-Ra een inspiratie voor de transformatie. Oorspronkelijk waren het twee aparte panels: de transformatie en de enthousiaste reactie van Reilly. Maar het moment was belangrijk, dus werkte 1 panel beter. Met de Engels tekst van panel 9 wordt de inspiratie onthult. We kunnen niet spreken over kracht en niet de verantwoordelijkheid noemen die daarbij hoort. Dank u, oom Ben! Iemand heeft panel 10 omschreven als manga. Boy zag het niet verkeerd. Waarom niet iets iets gebruiken als het werkt? Eén van de panels met het minste werk, maar deze springt er wel uit. Voor de magische versies van Jazz en Reilly kregen ze elk een nieuwe kleur voor de gepantserde onderdelen, maar voor herkenbaarheid hun kleuren hergebruikt.
Verwijdere pagina's
Door tijdgebrek heb ik twee pagina's laten vallen. Op de eerste zouden Jazz en Reilly een open veld bereiken. Jazz en Reilly zouden doen alsof ze op fantasie beesten en paarden zouden rijden om sneller over het veld te gaan. Dus op één panel waren ze aan het rennen en op een tweede panel zou vrijwel hetzelfde zijn, maar dan met broer en zus in hun magische vorm en rijdend op magische beesten. Dit was geen hindernis, maar een mogelijkheid die Jazz zag om Reilly te trainen in het gebruik van zijn verbeelding. Op de andere pagina zouden ze een water stroom oversteken. Dit was niet gevaarlijk, maar Jazz zou de scene veranderen in een ravijn waar ze naar de overkant moeten balanceren met hun stokken over een touw. Reilly zou zeggen: Maak je het nou niet erger, zus? Maar dit was een opbouw naar de laatste opbouw. Ik betrap mezelf erop dat ik deze pagina's opvulling heb genoemd tegen anderen, maar terwijl ik nu zit te schrijven en terug te denken, besef ik dat er wel degelijk een idee achter zat. Uiteindelijk loopt het verhaal voor mijn gevoel toch beter met de zes overgeleven pagina's.
Vierde pagina
Begonnen met de panel in het midden, daarna de onderste en tot slot de panel bovenaan. Dit was de volgorde waarin het voor me het duidelijkst was wat ik in elke panel wilde tekenen. Panel 12 was duidelijk in mijn hoofd. clear in my mind. Ik vroeg me wel af of het duidelijk was that alle bomen in het Enge Bos, Boom Monsters zijn. Dus ik bedacht dat ze misschien de lezer moesten aankijken, maar dat zou niet logisch zijn. Ze waren de kinderen aan het opwachten en moesten hen aankijken. Eén van hen van opzij tonen en eentje bijna de lezers te laten aankijken werkte beter en dat maakte het voldoende om de andere Boom Monsters arm-achtige takken te geven als een kenmerk. Panel 13 was ook duidelijk voor me. Gewoon een coole actie pagina. Ik wilde niet dat de stokken gebruikt zouden worden als zwaarden, want dan zouden de kinderen de bomen fysiek beschadigen in de werkelijkheid. Door er toverstokken van te maken konden de kinderen gebruiken maken van magische stoten. Deze zijn erg schadelijk voor Boom Monsters, maar raken de boom niet in de werkelijkheid. Panel 11 was iets complexer. I wilde laten zien hoe we van een vrolijk bos naar een eng bos gaan, dus er moest iets van een overgang komen. Dit is vooral bereikt door het gebruik van kleur. Er moest ook een obstakel komen waardoor het nodig werd om door het Enge Bos te reizen in plaats van om te lopen. De doornstruiken werden dit obstakel. Deze in combinatie met veel bladeren zodat het niet zichtbaar is waar de doorns zijn wanneer je door de struiken loopt.
Vijfde pagina
De pagina met de twist. Reilly wordt overmoedig en komt een ander Enge Bos Monster tegen, de weerwolf. Ik had een situatie nodig waarin beide kinderen even hun magie zouden verliezen. Dus moest Reilly de bedreiging alleen zien, zodat Jazz onzeker genoeg werd om ook haar magie te verliezen. Ik zag een paar risico's op deze pagina. Panel 14 is ok. We zien Jazz die Reilly waarshuwt dat hij te enthousiast wordt en hij is bijna uit haar zicht. Panel 15 was een risico want the the twist komt direct. Maar ik wist dat er al een moment van pauze zou komen en twee momenten waren te veel geweest. Ook Jazz half afgebeeld in haar magische- en half in haar normale vorm kon vreemd overkomen. Toch denk ik dat snelheid hier gewenst was. Een langzamer tempo zou Jazz meer tijd geven om na te denken en daardoor anders te reageren. Maar de keuze voor snelheid maakte panel 16 logisch. Ze zijn nog steeds in het Enge Bos en Reilly is zijn magie kwijt, dus er moet een snelle oplossing komen. De pauze in panel 17 was komisch bedoelt, maar moest ook tegelijk de spanning opbouwen. De introductie van de vos was een andere risico. Hoewel het komisch effect versterkt wordt, kunnen sommigen denken dat dit de 'weerwolf' was die Reilly had gespot. Dit was mijn kans om te doen waarvan ik genoot in comics gemaakt door Don Rosa, een grappig moment met een personage that niet echt meedoet in het hoofdverhaal. Geen spijt!
Zesde pagina
Een pagina met veel gebeurtenissen. Panel 20 moest een vals gevoel van gevaar geven, maar het moest tegelijk ook het begin zijn van het einde. De snelheidslijnen zijn hier met de hand gezet om dat trillende camera gevoel te geven. De achtergrond en andere objecten hebben tinten van dezelfde kleur om aan te geven dat de situatie ernstig wordt. Het is dezelde reden waarom broer en zus meer schaduw hebben dan in de andere panels. Het woord Stop is de aankondiging dat alles snel opgelost zal worden. Ik dacht eraan om Jazz al Mam? te laten zeggen in panel 20, maar dat zou iets te snel zijn. Nu hebben de momenten van gevaar en opluchting hun eigen plek. It verlaagt de tempo voor de lezer, wat hier nodig was. We zijn immers dichtbij het einde van het verhaal. Panel 21 is eigenlijk al het einde. Jazz en Reilly hebben hun ouders bereikt en zo hun doel behaald en we hebben een grappige onthulling. Maar er is niets om wat groei in je personages te laten zien in panel 22 onder toezicht van een trotse zus. Het pan and deksel pantser zijn iets uit mijn jeugd. Het wapen was waarschijnlijk een paraplu of een grote lepel. En een knipoog naar boeken! Wat een bron van plezier en kennis.
Bedankt voor je aandacht. Het lijkt veel, maar ik heb nog dingen niet genoemd. Dus voel je vrij om vragen te stellen en laten we goed gsprek over comics in het algemeen voeren.
Voor de liefhebbers van tekenende mensen en chill tunes heb ik een video gemaakt. Er zijn ook wat beelden te zien van de prijsuitreiking, gefilmd door Renée Rienties.
Neem tot slot de tijd om de Instagram accounts te bekijken van de meeste mensen die met me aan het vieren waren tijdens de prijsuitreiking:
- conselation price winner: Roxanne Lucker
- audience award winner: Alex ten Berge
- shared third price winners: Rins de Vries and and Esther van de Bund
- second price winner: yours truly
- first price winner: Leonore Lichtveld
De gemeente van Capelle a/d IJssel heeft via Capsloc onze draw club benaderd om posters te ontwerpen voor een campagne over online veiligheid en goed gedrag.
Het begon met een bespreking tussen drie van de Draw Club (Vik, Saskia en ik), Claudia Goeree van de gemeente, Yoram Zeeman (communicatie bureau Osage) en Daniel van Nes (Capsloc). Paul van Venrooij (Capsloc) was ook in de buurt om te helpen. Claudia had onze muurschildering gezien en zag illustraties als een mooi alternatief voor stock foto's. De deadlines waren wel dichtbij en daarmee werd ons eerste obstakel geintroduceerd.
En dus speelde tijd ook een rol bij het samenstellen van het team. Het zijn Draw Club leden uit het heden en verleden:
- Carly
- Denver
- Diana
- Feroz
- Lucas
- Naad
- Vik
- Vincent
- Saskia
De K-Pop hands waren een idee van Vik en bleek erg populair bij het stemmen. Opgepakt door Saskia en Naad, die de handen en hartjes uitstekend hebben geplaatst.
Er waren meerdere ideeen voor een dame die zich verzet tegen predators. Denver's dame die zichzelf omhoog tilt boven de predators van Vincent is een mooie poster geworden.
De sociale bubbel kwam ook in meerdere ideeen terug, maar die van Diana leek het meest aan te sluiten bij de opdracht. De line art komt van haar hand. Ik nam de inkleuring voor mijn rekening.
Ik had een idee voor identity theft, maar het sloot niet goed aan bij de opdracht. Er moest wat denk werk overheen van de groep en past er nu veel beter bij. Opgepakt en mooi uitgevoerd door Carly en Lucas.
We hadden nog wat meer obstakels, maar het is ons gelukt om alles op tijd af te krijgen. De complimenten van Claudia tussendoor waren erg bemoedigend. Yoram was een goede hulp bij het drukklaar maken van de posters. Guido Bregman van de gemeente was een goed aanspreekpunt en Paul van Venrooij een redder bij het in orde maken van de administratie. De posters waren verspreid door Capelle van den IJssel van 17-11-2021 tot en met 24-11-2021. We hebben veel complimenten gekregen en ze worden gewaardeerd.
Voor de liefhebbers van beeld en muziek in plaats van woorden: Posters of Social Media Wisdom.
Eindelijk meegedaan aan een editie van Graphic Novel Weekend. Ik hoorde over de eerste editie (Utrecht) van Valentijn Hamel, maar ik organiseerde dat weekend een model schets sessie voor The Artist Guild. Voor de tweede editie in Haarlem had ik op dat moment te veel op mijn bord en de Corona restricties op dat moment hielpen niet mee. Maar goed, voor de Amsterdam editie leek niets me in de weg te staan. En de locatie was een paar straten verwijderd van het kantoor waar ik werk, wat een toeval. Maar toen kwam er een obstakel: een nieuwe lockdown. Maar de organisatoren lieten zich niet tegenhouden: dan maar online! Dit is leuk verstript in de epiloog van het boek.
Geen graphic novel zonder deelnemers, dus bij deze het team:
- Arne de Vos
- Arnoud van den Heuvel
- David den Ouden
- David Schieber
- Ellen Faber
- Erica Austmann
- Erik van Ophem
- Feroz Nazir
- Floris Oudshoorn
- Jan Raes
- Joost van Beek
- Laila Veerman
- Leander de Goede
- Marcel van der Drift
- Maria van Driel
- Marjan de Vries
- Noëlle Marres
- Olga Timmer
- Pieter van Rij
- Robert Pennekamp
- Tommy Ventevogel
Allemaal een blik waard. Ik denk dat op comic gebied Leander's naam vaak terug zal komen.
Ik kijk terug op 3 intensieve dagen. Het online werken had voor- en nadelen. Thuis werken maakte het voor mij makkelijk om langer door te gaan. Aan de andere kant was het makkelijker geweest om te overleggen als we in dezelfde ruimte hadden gewerkt of in ieder geval op loopafstand. Het duurde even voordat het verhaal er stond, maar nu ik het boek in handen heb en terug lees was het die moeite waard. Ik kan me wel de frustratie voorstellen bij degene die zich alleen als tekenaar hadden opgegeven. Gelukkig waren er wel locaties en andere onderwerpen die alvast getekend konden worden.
Onderdeel van de tweede dag was een goede workshop van Floris Oudshoorn. Erg leerzaam. Ik herkende het verlies van interesse om te tekenen als je zelf al weet hoe het verhaal afloopt. Voor mij is het redelijk opgelost door te denken: ik ben benieuwd wat die en die ervan vinden. Om terug te komen op Floris, naast de workshop heeft hij mooie bijdragen geleverd aan het verhaal en in de vorm van advies.
Een speciale vermelding voor Team Blauw: Ellen, Erica, Olga, Robert en ik. Binnen een groot team is het ook fijn om een kleine werkgroep te vormen. Dat maakt het makkelijker om te focussen en we hebben elkaar ook goed kunnen helpen. Met Erica en Olga heb ik ook gewerkt terwijl Zoom aanstond, dat kwam aardig in de buurt van in dezelfde ruimte werken. We hebben veel gelachen. Ellen was er ook bij via WhatsApp terwijl ze los ging in haar eigen atelier. Jan Raes werkte ook bij Olga in dezelfde ruimte op de derde dag.
Met een digitale oplossing (Affinity) heb ik de figuren van Robert voorzien van een achtergrond. Het was niet zo gepland, meer een gevolg van omstandigheden. Maar het is een mooi contrast geworden. De losse lijnen van zijn figuren met de strakke lijnen van mijn straat. Dit is ook al opgemerkt door mensen die het boek hebben doorgebladerd. Oorspronkelijk bedoeld als twee pagina's over de gevolgen van propaganda heb ik gewijzigd in twee pagina's over rouw na advies van Ellen, Erica en Olga. In de nabewerking heb ik de achtergrond nog kunnen verbeteren met tips van David den Ouden.
Derde dag, deadline dag. Nog spannend, maar we hebben het gehaald. Het leukste was om alle pagina's door te nemen met het hele team of in ieder geval wie er toen nog bij was. Erg blij dat ik deel heb genomen aan dit mooie project.
Voor de nabewerking hebben we nog de nodige tijd gekregen. Ik kon de Sarphatistraat mooi uitbreiden. Maar het waren vooral de schrijvers team sessies waar de meeste tijd in heeft gezeten. Mag je het nog wel Graphic Novel Weekend noemen? Ik vind van wel. Het belangrijkste werk, de basis is gelegd in die drie dagen. Je bent het aan jezelf en potentiele lezers verplicht om er een goed geheel van te maken. In ieder geval goed gelachen met David, David, Arnoud en Tommy tijdens deze sessies.
Op 8 mei was het dan zo ver. Tijdens een leuke poppenkast voorstelling werd het boek overhandigd door Jan Klaassen aan Badman en vervolgens kregen alle deelnemers hun exemplaar. Fijn om daadwerkelijk in de omgeving te zijn waar het verhaal zich afspeelt en de meeste deelnemers persoonlijk te ontmoeten. Ik was zelf nog verrast door een oud collega die kwam kijken, Pieter Spoelstra. Hij heeft veel van mijn vorige werk gekocht en dit mooie boek mocht zeker niet ontbreken.
Om het boek te kopen, ga naar de GNWA2021GNW website en volg de instructies.
Tot slot een compilatie van mijn tekenwerk voor dit project. Op naar de volgende editie van Graphic Novel Weekend!
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Project
