Bij deze achtergrond informatie over het maken van mijn inzending voor de Grote Striptekenwedstrijd van het Kamper Stripspektakel 2022. Het thema was “Denk niet in beperkingen, maar in mogelijkheden!“. Ik moest al snel denken aan een filmpje van Robin Williams en Elmo. Met behulp van een stok laat meneer Williams zien hoeveel er mogelijk is als je maar je fantasie gebruikt.
Dat werd het startpunt. Ik had de oplossing van het verhaal, maar er was geen probleem. Het probleem vond ik in de oplossing. Fantasie kan iets moois zijn, maar het heeft ook een duistere kant. Je kan ook de meest vreselijke dingen zien in allealledaagse voorwerpen. Dus minstens één van de personages moest een angst hebben die zo groot is dat het een beperking op de vaardigheden werd.
Aangezien ik twee kinderen in gedachten had moesten hun ouders uit de buurt zijn. Anders konden deze ingrijpen en zouden de kinderen niet zelfstandig het probleem kunnen oplossen. Thuis had gekund, maar dan Home Alone (haha!). Nee, buiten was beter. Ik teken graag omgevingen met bomen en struiken. En het was ook een plek die zowel mooi als eng kan zijn. In de open lucht is alles prachtig, maar dan heb je ook de donkere plekken, waar een plotseling geluid je ineens op scherp kan zetten.
Een broer en zus hadden al een hoofdrol in mijn laatste verhaal. Dus ik zat te denken aan varianten op die combinatie, maar toen ik een idee had van hoe ze er uit moesten zien was het snel besloten. Normaal gesproken heb ik een aantal namen in gedachten, maar dit keer was mijn hoofd leeg tot heel laat in het proces. I vroeg zelfs een vriendin om suggesties, maar ik kreeg een ingeving voordat ze antwoord kon geven. Ik was bekend met de naam 'Reilly', dus ik zocht naar de betekenis om zo te bepalen of het de naam van de broer of de naam van de zus zou worden. Reilly betekent moedig, dapper. Dat pastte bij allebei. Uiteindelijk leek de naam me het meest geschikt voor de jongen. Als was hij niet moedig aan het begin, maar hij zou het zeker zijn aan het einde van het verhaal. Voor het meisje dacht ik eerst aan namen die mentor, leraar of vergelijkbare termen betekenden. Maar niets leek bij haar te passen. Aangezien de zus een creatieve denker is wou ik een naam die synoniem zou zijn met een vrije stijl. Jazz kwam in mijn gedachten en besloot te blijven. Mam and pap zouden mam en pap genoemd worden, dus dat leek me goed zo. Het werkte zeker in die klassiek tekenfilms zoals Dexter's Laboratory en Cow & Chicken.
Terugkijkend zie ik heb een dag tussen het bekend maken aan een vriendin dat ik mee zou doen en de genoteerde datum van mijn thumbnails. Indrukwekkend, niet? Ja, dat klopte niet voor mijn gevoel. Ik geef mezelf drie tot zes dagen met het schrijven van het verhaal in mijn hoofd voordat ik de thumbnails op papier heb gezet. Ik adviseer om referentie modelen te maken van je personages. Ook voor een eenmalig verhaal. Die van mij zijn erg grof en niet definitief. Maar ze hebben wel geholpen..
De titel is geïnspireerd door 'It's a Kind of Magic' door Queen. Het was verleidelijk om de naam van het lied te gebruiken toen ik de strip vertaalde van Nederlands naar Engels, maar het was niet de correcte vertaling.
Eerste pagina
In eerste instantie wilde ik gaan voor de verasssing op de volgend pagina bij het omslaan formule. Dat is waarom de stokken eerst in haar handen had op de laaste panel in de thumbnails. Dit zou niet werken. De onthulling dat Reilly bang was, had een iets trager tempo nodig. Drie panels was langzaam genoeg en nu eindigen we de pagina met de onthulling van het probleem voordat de lezer moet omslaan. Veel beter.
Panel 1
Ik had de poses hier al een tijd in mijn hoofd, dat is geen overbodige luxe als er nog heel wat panels getekend moeten worden. Qua kleur wild ik de drie primaire kleuren gebruiken. Ik wist dat groen zou gaan overheersen op de pagina's. Dus de primaire kleuren zouden objecten uitlichten. Uiteindelijk werd het rood voor Jazz en blauw voor Reilly. Ik heb overwogen om het om te gooien, maar aangezien Reilly zich al wat 'blue' voelde, paste het goed. De bus was eerst geel, maar ik besefte dat een lichte kleur wilde om de magie uit te beelden en wit zou niet werken, want ik wilde verschillende tinten van de magische kleur gebruiken. Had ik wit gekozen, dan zat ik vast aan grijs tinten en grijs leek me niet de juiste kleur voor licht. Geel werd de magische kleur en de bus werd groen en werd zo onderdeel van de achtergrond. Niet verkeerd, want het doel van de bus was om te laten zien hoe de kinderen het bos hadden bereikt en het is een bonus voor de lezers die graag blijven hangen bij een panel. Verschillende tinten groen en bruin zijn gebruikt om het gevoel van diepte te geven. Kijk hoe we gaan we van licht (voorgrond) naar donker (achtergrond) terwijl het logischer zou zijn om het omgekeerde te doen. Aangezien we gaan wan een open plek naar dieper in het bos. Maar dit zet een spotlight op de hoofdrolspelers.
Panels 2 en 3
Ik denk de pose van Reilly's ongemak op een subtiele manier toont. En dat zo is het een mooi contrast met zijn meer overdreven expressie op de volgende panel. Het tonen van Reilly's angsten met afbeeldingen kwam niet van een specifiek voorbeeld, het is een methode die ik heel vaak toegepast heb gezien. De afgebeelde angsten wilde ik graag terug zien in het verhaal, dus een heks die in de planning was heb ik laten vallen. De maan geeft aan dat monsters alleen te voorschijn komen in het donker. Ik wou geen zwart gebruiken voor de achtergrond van panel 3, want dat is de standaard keuze en ik dacht dat ik ook een gevoel van onheil kon bereiken met een andere donkere kleur.
Tweede pagina
Hier moest het tempo omlaag. Panel 4 zou Jazz in gedachten tonen, maar voordat ik begon te tekenen bedacht ik dat het beter was om haar in interactie te tonen met haar broertje en de poses moesten iets over hun relatie vertellen. Zij is zijn gids in de grote mensen wereld. Panel 5 was gereserveerd voor een wachtende Reilly, dit leek me duidelijk genoeg afgebeeld, dus was een uitlegende tekst niet nodig. In panel 6 stond Jazz dichter bij Reilly, maar ik bedacht dat het logischer zou zijn als hij haar al iets in de verte ziet aankomen en zo zijn twijfel kon uiten over de oplossing die Jazz kwam brengen. En zo komen we uit bij Jazz in panel 7 die de echte oplossing aankondigt.
Derde pagina
De ware onthulling va de oplossing: verbeelding! In panel 8 wilde ik wel zwart in achtergrond, want zo werd het magische geel nog feller. Natuurlijk zijn He-Man en She-Ra een inspiratie voor de transformatie. Oorspronkelijk waren het twee aparte panels: de transformatie en de enthousiaste reactie van Reilly. Maar het moment was belangrijk, dus werkte 1 panel beter. Met de Engels tekst van panel 9 wordt de inspiratie onthult. We kunnen niet spreken over kracht en niet de verantwoordelijkheid noemen die daarbij hoort. Dank u, oom Ben! Iemand heeft panel 10 omschreven als manga. Boy zag het niet verkeerd. Waarom niet iets iets gebruiken als het werkt? Eén van de panels met het minste werk, maar deze springt er wel uit. Voor de magische versies van Jazz en Reilly kregen ze elk een nieuwe kleur voor de gepantserde onderdelen, maar voor herkenbaarheid hun kleuren hergebruikt.
Verwijdere pagina's
Door tijdgebrek heb ik twee pagina's laten vallen. Op de eerste zouden Jazz en Reilly een open veld bereiken. Jazz en Reilly zouden doen alsof ze op fantasie beesten en paarden zouden rijden om sneller over het veld te gaan. Dus op één panel waren ze aan het rennen en op een tweede panel zou vrijwel hetzelfde zijn, maar dan met broer en zus in hun magische vorm en rijdend op magische beesten. Dit was geen hindernis, maar een mogelijkheid die Jazz zag om Reilly te trainen in het gebruik van zijn verbeelding. Op de andere pagina zouden ze een water stroom oversteken. Dit was niet gevaarlijk, maar Jazz zou de scene veranderen in een ravijn waar ze naar de overkant moeten balanceren met hun stokken over een touw. Reilly zou zeggen: Maak je het nou niet erger, zus? Maar dit was een opbouw naar de laatste opbouw. Ik betrap mezelf erop dat ik deze pagina's opvulling heb genoemd tegen anderen, maar terwijl ik nu zit te schrijven en terug te denken, besef ik dat er wel degelijk een idee achter zat. Uiteindelijk loopt het verhaal voor mijn gevoel toch beter met de zes overgeleven pagina's.
Vierde pagina
Begonnen met de panel in het midden, daarna de onderste en tot slot de panel bovenaan. Dit was de volgorde waarin het voor me het duidelijkst was wat ik in elke panel wilde tekenen. Panel 12 was duidelijk in mijn hoofd. clear in my mind. Ik vroeg me wel af of het duidelijk was that alle bomen in het Enge Bos, Boom Monsters zijn. Dus ik bedacht dat ze misschien de lezer moesten aankijken, maar dat zou niet logisch zijn. Ze waren de kinderen aan het opwachten en moesten hen aankijken. Eén van hen van opzij tonen en eentje bijna de lezers te laten aankijken werkte beter en dat maakte het voldoende om de andere Boom Monsters arm-achtige takken te geven als een kenmerk. Panel 13 was ook duidelijk voor me. Gewoon een coole actie pagina. Ik wilde niet dat de stokken gebruikt zouden worden als zwaarden, want dan zouden de kinderen de bomen fysiek beschadigen in de werkelijkheid. Door er toverstokken van te maken konden de kinderen gebruiken maken van magische stoten. Deze zijn erg schadelijk voor Boom Monsters, maar raken de boom niet in de werkelijkheid. Panel 11 was iets complexer. I wilde laten zien hoe we van een vrolijk bos naar een eng bos gaan, dus er moest iets van een overgang komen. Dit is vooral bereikt door het gebruik van kleur. Er moest ook een obstakel komen waardoor het nodig werd om door het Enge Bos te reizen in plaats van om te lopen. De doornstruiken werden dit obstakel. Deze in combinatie met veel bladeren zodat het niet zichtbaar is waar de doorns zijn wanneer je door de struiken loopt.
Vijfde pagina
De pagina met de twist. Reilly wordt overmoedig en komt een ander Enge Bos Monster tegen, de weerwolf. Ik had een situatie nodig waarin beide kinderen even hun magie zouden verliezen. Dus moest Reilly de bedreiging alleen zien, zodat Jazz onzeker genoeg werd om ook haar magie te verliezen. Ik zag een paar risico's op deze pagina. Panel 14 is ok. We zien Jazz die Reilly waarshuwt dat hij te enthousiast wordt en hij is bijna uit haar zicht. Panel 15 was een risico want the the twist komt direct. Maar ik wist dat er al een moment van pauze zou komen en twee momenten waren te veel geweest. Ook Jazz half afgebeeld in haar magische- en half in haar normale vorm kon vreemd overkomen. Toch denk ik dat snelheid hier gewenst was. Een langzamer tempo zou Jazz meer tijd geven om na te denken en daardoor anders te reageren. Maar de keuze voor snelheid maakte panel 16 logisch. Ze zijn nog steeds in het Enge Bos en Reilly is zijn magie kwijt, dus er moet een snelle oplossing komen. De pauze in panel 17 was komisch bedoelt, maar moest ook tegelijk de spanning opbouwen. De introductie van de vos was een andere risico. Hoewel het komisch effect versterkt wordt, kunnen sommigen denken dat dit de 'weerwolf' was die Reilly had gespot. Dit was mijn kans om te doen waarvan ik genoot in comics gemaakt door Don Rosa, een grappig moment met een personage that niet echt meedoet in het hoofdverhaal. Geen spijt!
Zesde pagina
Een pagina met veel gebeurtenissen. Panel 20 moest een vals gevoel van gevaar geven, maar het moest tegelijk ook het begin zijn van het einde. De snelheidslijnen zijn hier met de hand gezet om dat trillende camera gevoel te geven. De achtergrond en andere objecten hebben tinten van dezelfde kleur om aan te geven dat de situatie ernstig wordt. Het is dezelde reden waarom broer en zus meer schaduw hebben dan in de andere panels. Het woord Stop is de aankondiging dat alles snel opgelost zal worden. Ik dacht eraan om Jazz al Mam? te laten zeggen in panel 20, maar dat zou iets te snel zijn. Nu hebben de momenten van gevaar en opluchting hun eigen plek. It verlaagt de tempo voor de lezer, wat hier nodig was. We zijn immers dichtbij het einde van het verhaal. Panel 21 is eigenlijk al het einde. Jazz en Reilly hebben hun ouders bereikt en zo hun doel behaald en we hebben een grappige onthulling. Maar er is niets om wat groei in je personages te laten zien in panel 22 onder toezicht van een trotse zus. Het pan and deksel pantser zijn iets uit mijn jeugd. Het wapen was waarschijnlijk een paraplu of een grote lepel. En een knipoog naar boeken! Wat een bron van plezier en kennis.
Bedankt voor je aandacht. Het lijkt veel, maar ik heb nog dingen niet genoemd. Dus voel je vrij om vragen te stellen en laten we goed gsprek over comics in het algemeen voeren.
Voor de liefhebbers van tekenende mensen en chill tunes heb ik een video gemaakt. Er zijn ook wat beelden te zien van de prijsuitreiking, gefilmd door Renée Rienties.
Neem tot slot de tijd om de Instagram accounts te bekijken van de meeste mensen die met me aan het vieren waren tijdens de prijsuitreiking:
- conselation price winner: Roxanne Lucker
- audience award winner: Alex ten Berge
- shared third price winners: Rins de Vries and and Esther van de Bund
- second price winner: yours truly
- first price winner: Leonore Lichtveld
