Het leven zit vol verrassingen. Ik was in de trein met Carmen en Saskia en vertelde dat de derde Imaginary Muse comic de laatste zou zijn van de reeks. Ik ben blij dat Ulrik me vroeg om mee te werken aan het blad en het gaf me de gelegenheid om in ieder geval drie verhalen te vertellen. Twee waren al een poos in de koelkast. De tijd in de koelkast heeft ze wel beter gemaakt, dus misschien is dat niet de juiste metafoor.
In ieder geval zat ik eraan te denken om mijn eigen comic op te zetten, want Imaginary Muse heeft bewezen dat het zichzelf kon betalen. Per nummer zou geen vervolg komen, tenzij het voldoende exemplaren zou verkopen. Maar het maken van comics vraag een bepaald niveau van toewijding en geduld. Een ander struikelblok was dat de meeste artists bij het maken van eigen verhaal de focus lijken te leggen op volwassenen. En het liefst zou ik een comic magazine starten geschikt voor alle leeftijden. Uiteindelijk werd het idee in de koelkast gestopt.
Het voorgaande heeft wel meegespeeld toen Safa van CAPSLOC me benaderde met het idee voor een comic voor eenzame jeugd. Ik dacht dat ik het beter alleen kon oppakken vanwege de struikelblokken die ik eerder heb genoemd. Het leek me ook niet netjes om mensen te vragen die niet meedoen met de draw cub sessies. In elk geval zouden ze degene moeten zijn die ik al eerste zou benaderen.
Ik wist dat Vik de vaardigheden had om bij te dragen aan het project, dus hij was de eerste aan wie ik dacht. Freddy’s story is interessant. Oorspronkelijk hadden we drie verhalen in ons voorstel. Drie verschillende verhalen over eenzaamheid met drie verschillende oplossingen. Maar toen werd ons gevraagd om nog een vierde verhaal toe te voegen. Eentje met een rol voor social media. Ik had een plot, maar Luciana bedacht een betere en toen nam Vik het plot en maakte het zijn eigen verhaal. Compleet met een uitgebreid onderzoeksdocument. Het was mooi om te zien hoe dat zich ontwikkeld heeft.
Ik had Lieneke coole manga characters zien tekenen. Dus ik vroeg me af of ze het aankon om een stripverhaal te tekenen. Het eerste verhaal, dat we een lange tijd het schommel verhaal hebben genoemd, had de jongste personages en ik vermoeddde dat ze die kon tekenen in een schattige stijl. Ze heeft zichzelf op beide vlakken bewezen en had zelfs het zelfvertrouwen om de composities van sommige panels te wijzigen. Ze heeft ook de hippe serie binnen de wereld van onze verhalen een naam gegeven: Super Jumpers!
Denver kon voor het derde verhaal iets nieuws uitproberen: story boarding. Hij heeft dat ook uitstekend gedaan. Hij maakte een goede eerste versie met uitdagingen voor mij. Toen ik wist dat ik dit verhaal zou tekenen had ik het plot al in mijn hoofd, maar Denver besloot om de verhuizing zelf een groot deel van het verhaal te maken. In mijn hoofd was dat deel al gereserveerd voor mamma Janice die Simon uit het huis probeert te krijgen om nieuwe vrienden te maken. Dus ik liet de beelden in mijn hoofd vallen en stapte in het onbekende met Denver. We hadden een working lunch waarin we 90% van het verhaal hebben uitgestippeld. Het ontwerpen van de personages was ook een goede samenwerking waarbij Denver eerst wat coole designs had gemaakt en die waren de basis voor de namen en uiterlijk van de personages.
Saskia had al eerder een strip gemaakt (Metro 010). Ik vroeg me af of ze dat nog een keer wou doen. Want zij was nu bekend met de toewijding die nodig is. Ze heeft deze uitdaging opgepakt en was succesvol! Luciana is erg toegewijd aan een eigen comic project, dus dan is de vraag of er ruimte is voor nog iets erbij. Maar ook nu hadden we een enthousiast team lid erbij. Luciana kwam er goed in en heeft de titel voor verhaal vier bedacht.
Gisteren (relatief aan het moment van schrijven) was er een full circle moment. Vik, Saskia, Carmen en ik reisden terug na een D&D sessie. Carmen had de comic nog niet gelezen, maar ik had het meegebracht. Het is altijd fijn om te zien dat dingen over komen zoals je ze in gedachten had. Terwijl Carmen aan het lezen was, merkte Saskia op hoeveel verhuisdozen we hebben getekend voor onze verhalen.
Het leven is grappig, want vanaf het moment dat ik benaderd ben voor het project tot na de presentatie was er niet het besef hoe het leven de koelkast had geopend en mij de gelegenheid had gegeven om met een team een strip te maken voor kinderen. Het is niet de magazine die ik in gedachten had, maar hopelijk bereikt deze comic kinderen en helpt het ze om hun eenzaamheid op te lossen of inspireert het ze om anderen hiermee te helpen. De droom werd uiteindelijk beter dan wat ik oorspronkelijk in gedachten had.
Wat het maken van een strip in mijn eentje betreft: Stay Tuned True Believers! ;-)
Meer info voor hulp en de online versie van de comic
Een interview met radio Capelle over de comic en draw club Capelle
Capelle nieuws: Lonely Hearts Club Comics tegen eenzaamheid onder jongeren gelanceerd!
Gemeente Capelle: Stripboek tegen eenzaamheid onder jongeren
Het Kontakt: Capels stripboek tegen eenzaamheid onder jongeren
